CGS-Poetry on board
Κάθε εβδομάδα, ένα διαφορετικό ποίημα κοσμεί τους πίνακες του σχολείου.
Το υπέροχο ποίημα της εβδομάδας αυτής ανήκει στη νομπελίστρια ποιήτρια Βισουάβα Σιμπόρσκα (1923-2012), και είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Χρήστου Γείτονα, ιδρυτή του σχολείου μας, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
This week’s wonderful poem belongs to the Nobel Prize-winning poet Wisława Szymborska (1923-2012), and is dedicated to the memory of Christos Geitonas, the founder of our school, who recently passed away.
Βισουάβα Σιμπόρσκα
ποίημα
της
εβδομάδας
Δύσκολη ζωή με τη μνήμη
Δεν είμαι καλό ακροατήριο για τη μνήμη μου.
Αυτή θέλει να ακούω τη φωνή της ακατάπαυστα,
ενώ εγώ διαρκώς στριφογυρίζω, ξεροβήχω,
ακούω και δεν ακούω,
φεύγω, επιστρέφω και πάλι φεύγω.
Θέλει την απόλυτη προσοχή μου, όλο μου τον χρόνο.
Όταν κοιμάμαι δεν της είναι δύσκολο.
Την ημέρα όμως τα πράγματα αλλάζουν και παραπονιέται.
read more... Με θέρμη μού πλασάρει παλιές επιστολές, φωτογραφίες, θέτει γεγονότα σημαντικά κι ασήμαντα, στην όρασή μου αποκαθιστά τα παραλειπόμενα τοπία, τα ενοικίζει με τους δικούς μου νεκρούς. Στις ιστορίες της είμαι πάντα νεότερη. Ευχάριστο αυτό, αλλά γιατί συνέχεια το ίδιο θέμα; Κάθε καθρέφτης έχει άλλα μηνύματα για μένα. Θυμώνει όταν σηκώνω τους ώμους. Ξεθάβει τότε εκδικητικά όλα μου τα λάθη, τα βαριά, εύκολα λησμονημένα μετέπειτα. Με κοιτά στα μάτια, περιμένει την αντίδρασή μου. Στο τέλος με παρηγορεί πως τα πράγματα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Θέλω να ζω πλέον μόνο γι’ αυτήν και με αυτήν. Το ιδανικό θα ήταν σ’ ένα σκοτεινό, κλειστό δωμάτιο, στα δικά μου σχέδια όμως δεν παύουν να υπάρχουν ο ενεστώς ήλιος, τα τρέχοντα σύννεφα, οι εν εξελίξει δρόμοι. Ώρες ώρες τη συντροφιά της δεν αντέχω. Της προτείνω χωρισμό. Από σήμερα και για πάντα. Τότε μου χαμογελά με οίκτο, γιατί ξέρει ότι αυτό θα ήταν καταδίκη και για μένα. (Βισουάβα Σιμπόρσκα, Η ζωή εδώ και τώρα, μτφρ. Μπεάτα Ζουλκίεβιτς, εκδ. Καστανιώτη by Wisława Szymborska I’m a poor audience for my memory. She wants me to attend her voice nonstop, but I fidget, fuss, listen and don’t, step out, come back, then leave again. She wants all my time and attention. She’s got no problem when I sleep. The day’s a different matter, which upsets her. She thrusts old letters, snapshots at me eagerly, stirs up events both important and un-, turns my eyes to overlooked views, peoples them with my dead. In her stories I’m always younger. Which is nice, but why always the same story. Every mirror holds different news for me. She gets angry when I shrug my shoulders. And takes revenge by hauling out old errors, weighty, but easily forgotten. Looks into my eyes, checks my reaction. Then comforts me, it could be worse. She wants me to live only for her and with her. Ideally in a dark, locked room, but my plans still feature today’s sun, clouds in progress, ongoing roads. At times I get fed up with her. I suggest a separation. From now to eternity. Then she smiles at me with pity, since she knows it would be the end of me too. [Source: The New York Review of Books; translated from Polish by Clare Cavanagh and Stanislaw Baranczak] less..Hard life with memory