Λογοτεχνία για εφήβους

Το CGS προτείνει τίλους μυθιστορημάτων / διηγημάτων που μπορούν να διαβαστούν από μαθητές Γυμνασίου, Λυκείου και IB DP.

Λίβερπουλ, 1989-2009. Είκοσι χρόνια μετά την ποδοσφαιρική τραγωδία που συντάραξε τη Βρετανία.

Ένας άλλος κόσμος, μια άλλη ζωή. Η πόλη αναπτύσσεται δυναμικά, οι αλλοτινοί έφηβοι ‒ η Κέισι, ο Άντι, η Τζέσικα, ο Τζον ‒ μεγάλωσαν, άλλαξαν συνήθειες, προσαρμόστηκαν σε μια ήσυχη καθημερινότητα, απέκτησαν οικογένεια, σταθερές δουλειές. Όλοι;

Όχι όλοι.

Ο κεντρικός ήρωας, ιδιοκτήτης φωτογραφείου που φυτοζωεί, αναγκάζεται να επιστρέψει νοερά στην εποχή που τα τείχη έπεφταν ή έμεναν ακλόνητα, κατά περίπτωση, για να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Ένα μυθιστόρημα για το τι σημαίνει, μερικές φορές, να είσαι επιζών: να αγωνίζεσαι να προχωρήσεις μπροστά, να ξαπλώνεις κατάκοπος το βράδυ, και το επόμενο πρωί –κάθε πρωί –, ανοίγοντας τα μάτια, να συνειδητοποιείς πως δεν βρίσκεσαι ούτε βήμα μακριά. Πως είσαι ακόμα εκεί.
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Επιμέλεια: Νίκος Καζάζης, Εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας CGS

Ο Ράινχολτ Μέσνερ, ο κορυφαίος ορειβάτης της σύγχρονης εποχής, άφησε πίσω του τη στερηµένη παιδική του ηλικία σε ένα αγρόκτηµα του νότιου Τιρόλου, και έναν βίαιο πατέρα που είχε ξυλοκοπήσει αλύπητα έναν από τους αδελφούς του, τον Γκίντερ, και προτίµησε να αναµετρηθεί µε τα στοιχεία της Φύσης, στην πιο σκληρή και άγρια µορφή τους.

Τράβηξε τη ζωή του στο όριο, όπως µαρτυρεί ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του, και βγήκε ζωντανός, πλούσιος και δοξασµένος, αλλά όχι αλώβητος.

Ο αδελφός του, ο Γκίντερ, πέθανε σε µια ατυχή αναρρίχηση που έκαναν οι δυο τους, αποκοµµένοι από την οµάδα τους.

Όταν ο δηµοσιογράφος που του πήρε τη συνέντευξη τον ρωτάει, χρόνια µετά, «Αυτές οι τραγωδίες δεν ροκάνιζαν την ψυχή σας;», εκείνος απαντάει µε την απαράµιλλη ευθύτητα που χαρακτηρίζει όλη την εξοµολόγησή του: «Βέβαια, το αίσθηµα της ενοχής σού τρώει την καρδιά, ότι ο ίδιος έχεις µείνει ζωντανός και οι άλλοι έχουν χαθεί. Αναρωτιέµαι πάντοτε: Τι θα έκαναν οι άλλοι σήµερα; Ο Γκίντερ, ο Άντι, ο Φραντς πού θα ήταν τώρα;».

Επιμέλεια: Ηλίας Χατζηχρήστος, Εκπαιδευτικός Δευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης, CGS

«Ο Παράδεισος» διαπραγματεύεται το θέμα του σχολικού εκφοβισμού και της νεανικής βίας. Είναι η ιστορία δύο 14χρονων εφήβων, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν μαζί τα όσα υφίστανται αλλά και να κατανοήσουν την συμπεριφορά των θυτών τους.
Η ιστορία δεν περιγράφει μόνο τα μαρτύρια που βιώνουν τα δυο παιδιά από τους νταήδες του σχολείου. Δίνει φωνή και στους θύτες, αποκαλύπτοντας και τη δική τους ψυχοσύνθεση. Νεαροί έφηβοι που είναι συναισθηματικά απόντες, ατομικιστές, χωρίς ηθικά ερείσματα, γιατί «όπου κι αν στραφείς, οι δυνατοί ποδοπατούν τους αδύναμους».
«Γιατί λες να το κάνουν αυτό;» είναι το ερώτημα που διατρέχει το βιβλίο. Καθένα από τα βασικά πρόσωπα, προσπαθεί να δώσει απάντηση. Τους δύο δεκατετράχρονους ενώνει ο φόβος και η σιωπή, μέχρι την στιγμή που ο ήρωας θα βρει τη δύναμη να καταγγείλει όσα βιώνουν, όταν συνειδητοποιεί ότι η σιωπή είναι συνενοχή.
Σκληρή και ταυτόχρονα τρυφερή, διεισδυτική, αληθοφανή και πολυεπίπεδη, η Καβακάμι αφηγείται μια ιστορία-ταξίδι στην (συχνά σκοτεινή) ψυχοσύνθεση των εφήβων.

Επιμέλεια: Kατερίνα Ζαμαρία, Φιλόλογος, CGS

Μπορούμε να φιλοσοφήσουμε; Μπορούμε να κατανοήσουμε το νόημα της ζωής; Υπάρχει αντικειμενικότητα στην Ηθική; Τελικά τι είναι αληθινό;
Αυτές και άλλες «απλές» αλλά και συχνότατες ερωτήσεις πραγματεύεται ο φυσικός και καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Erlangen – Nürnberg, Γκέρχαρντ Έρνστ.
Δημιουργεί ένα πλαίσιο διαλόγου με ένα αναγνώστη και περισσότερο συζητά παρά απαντά. Τις απαντήσεις θα τις βρει κανείς διαβάζοντας. Άλλωστε, αυτό είναι η φιλοσοφία. Μια συνεχής διερώτηση και μια συνεχής έγνοια για την αλήθεια.
Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου «Σκέψου σαν φιλόσοφος», που μέσω μιας εβδομάδας διαλόγου ανοίγει τη συζήτηση και μας βάζει να σκεφτούμε ως κριτικά έλλογα όντα. Δηλαδή σαν φιλόσοφοι της καθημερινότητας.

Το βιβλίο «Σκέψου σαν φιλόσοφος», είναι έκδοση των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης, στο πλαίσιο της σειράς Προοπτικές και έχει μεταφραστεί από τον Κωνσταντίνο Σαργέντη.

Eπιμέλεια: Γιώργος Κοντόσταυλος, Εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας, CGS

Διεθές μπεστ σέλερ
Βραβείο του κύκλου των αμερικανών κριτικών

Μια από τις µεγαλύτερες µορφές της σύγχρονης αµερικανικής πεζογραφίας, η πολυβραβευµένη Marilynne Robinson µε αυτό το βιβλίο µάς προσφέρει ένα βαθιά ανθρώπινο µυθιστόρηµα που αφηγείται την ιστορία τριών γενιών και καλύπτει χρονικά την περίοδο από τον αµερικανικό Εµφύλιο ως τον 20ό αιώνα. Στον πυρήνα του βρίσκονται οι σχέσεις ανάµεσα σε πατέρες και γιους, καθώς και οι µεγάλες πνευµατικές διαµάχες που ακόµη µαίνονται στην καρδιά της Αµερικής. Το µυθιστόρηµα της Robinson, που ακολουθεί τη συγγραφική παράδοση των Έµιλι Ντίκινσον και Γουόλτ Γουίτµαν, είναι µεγάλο όσο ένα έθνος, ήσυχο όσο µια σκέψη, κατανυκτικό όσο µια προσευχή.
Μέσα από τη λαµπρή και αξέχαστη φωνή του ήρωά του, του πάστορα Τζον Έιµς, το Γκίλιαντ µάς αποκαλύπτει την ανθρώπινη συνθήκη και τη συχνά αβάσταχτη οµορφιά µιας συνηθισµένης ζωής.

Πηγή: metaixmio.gr
Επιμέλεια: Νίκος Καζάζης

Μια συναρπαστική ιστορία της Τόνι Μόρισον για τη φυλετική ταυτότητα και τις σχέσεις που μας διαμορφώνουν, για πρώτη φορά σε αυτόνομη έκδοση, με εισαγωγή της πολυβραβευμένης Αγγλίδας συγγραφέως Zadie Smith. Σε αυτό το διήγημα του 1983 –το μοναδικό που έγραψε η Μόρισον– η Τουάιλα και η Ρομπέρτα γνωρίζονται σε ηλικία οκτώ ετών και περνούν τέσσερις μήνες μαζί στο Ίδρυμα Σεντ Μποναβέντσουρ. Γίνονται αχώριστες φίλες, χάνονται καθώς μεγαλώνουν και ξαναβρίσκονται αργότερα. Παρότι διαφέρουν, οι δύο γυναίκες δεν μπορούν να αρνηθούν τον βαθύ δεσμό που έχει δημιουργηθεί μέσα από τις κοινές τους εμπειρίες. Η συγγραφέας διαχειρίζεται με αφηγηματική δεινότητα τη φυλετική καταγωγή της Τουάιλα και της Ρομπέρτα. Γνωρίζουμε ότι η μία είναι λευκή και η άλλη είναι μαύρη, αλλά δεν μαθαίνουμε ποτέ ποια είναι ποια… Μια βαθιά και στοχαστική ματιά σε αυτό που μας κρατά ενωμένους αλλά και σε εκείνο που μας απομακρύνει, καθώς και στο πώς οι αντιλήψεις μας διαμορφώνονται όταν δοκιμάζονται από τη σκληρή πραγματικότητα. Το Ρετσιτατίβο είναι ένα δώρο προς τους αναγνώστες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο.

Πηγή: www.biblionet.gr
Επιμέλεια & επιλογή τίτλων: Νίκος Καζάζης

Η Ναϊμά, μια σύγχρονη νεαρή Γαλλίδα, είναι αλγερινής καταγωγής. Η οικογενειακή της ιστορία φαντάζει στα μάτια της μακρινή, σχεδόν αδιάφορη. Άλλωστε, κανείς δεν της μίλησε ποτέ γι’ αυτήν. Ο παππούς της ο Αλί πεθαίνει πριν προλάβει να τον ρωτήσει γιατί η Ιστορία τον έκανε έναν “αρκί”, συνεργάτη των Γάλλων, διωγμένο από την πατρίδα του, προδότη για τους Αλγερινούς, ξένο δεύτερης κατηγορίας για τους Γάλλους. Η Γιεμά, η γιαγιά της, θα μπορούσε ίσως να της απαντήσει, όχι όμως σε μια γλώσσα που η Ναϊμά θα την καταλάβαινε. Όσο για τον Χαμίντ, τον πατέρα της, που φτάνει  στη Γαλλία το καλοκαίρι του 1962 και βρίσκεται κλεισμένος μαζί με την οικογένειά του σ’ ένα γκέτο, δεν μιλάει πια για την Αλγερία των παιδικών του χρόνων. Πώς, λοιπόν, να κάνεις μια χώρα να αναδυθεί από τη σιωπή; Η Αλίς Ζενιτέρ αφηγείται με τολμηρό τρόπο τη μοίρα, ανάμεσα στην Αλγερία και τη Γαλλία, τριών γενεών μιας οικογένειας φυλακισμένης σ’ ένα παρελθόν βαθιά ριζωμένο. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα γοητευτικό και βαθύ, στοχασμό πάνω στο τι σημαίνει να νιώθεις παντού ξένος και ταυτόχρονα ελεύθερος να είσαι ο εαυτός σου, πέρα από κληρονομιές και προσωπικές ή κοινωνικές επιταγές. Είναι ένα βιβλίο για τους ηττημένους, τους χαμένους της Ιστορίας, για την επώδυνη σχέση Γαλλίας και Αλγερίας που σημαδεύτηκε από την αποικιοκρατία και έναν πολυετή πόλεμο, για το πώς η ζωή των ατόμων συνυφαίνεται με την Ιστορία, το πώς σφραγίζεται από αυτήν, αλλά και το πώς, επίσης, μπορεί να χειραφετηθεί από αυτήν.

Πηγή: www.biblionet.gr
Επιμέλεια & επιλογή τίτλων: Νίκος Καζάζης

Γεννημένη στο Ουέλλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας, η Κάθρην Μάνσφηλντ κατάφερε στη διάρκεια της σύντομης ζωής της (1888-1923) να γράψει διηγήματα που η αρτιότητα, η ευστοχία και η ομορφιά τους θα συγκρίνονταν με εκείνων του Τσέχοφ. Αυτό που ξεδιπλώνεται, ανασύρεται στην επιφάνεια και εντέλει αποκαλύπτεται είναι το μεδούλι της ζωής, όπως απερίφραστη και ξαφνική εμφανίζεται στα μάτια του ανθρώπου με οξυμμένη ευαισθησία: αδιάντροπη, περίπλοκη, αφοπλιστικά απλή. Η συλλογή διηγημάτων της (τρίτη κατά σειρά) “Το γκάρντεν πάρτι” είναι έργο ωριμότητας. Δεκαπέντε διηγήματα που τυπώθηκαν το 1922, ένα χρόνο προτού πεθάνει η Μάνσφηλντ στο Φονταινεμπλώ της Γαλλίας.

Πηγή: www.biblionet.gr
Επιμέλεια & επιλογή τίτλων: Νίκος Καζάζης

Κάμντεν, Νιου Τζέρσεϊ, 1980.
Ερημωμένα σπίτια, κλειστές βιομηχανίες, φτωχές συνοικίες. Ένας έφηβος, ο Πητ, εξαφανίζεται, και η μάνα του η Λουίσα πεθαίνει το επόμενο πρωί από στεναχώρια. Η αδερφή του, η δωδεκάχρονη Μίνι, ορφανή από γονείς, εισβάλλει άθελά της στη ζωή της συμμαθήτριάς της Λητώς και ανατρέπει τις βεβαιότητες της οικογένειάς της. Ανοίγει ρωγμές που δύσκολα θα κλείσουν· έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν, στο αμερικανικό όνειρο, σε δεύτερες και τρίτες γενιές μεταναστών, στην παρακμή και τη φθορά της πόλης, σε χαμένες ευκαιρίες και σε επιλογές που λάθεψαν. Κι όσο ο θετός πατέρας της Λητώς, ο Μπέιζελ Καμπάνης, ψάχνει να βρει τι στράβωσε στη διαδρομή, τόσο αναμετριέται με τα φαντάσματα και τους φόβους της παιδικής του ηλικίας· κι όσο η γυναίκα του η Σούζαν απομακρύνεται από κοντά του κι από την κοινή κι ανέμπνευστη ζωή τους, τόσο η Μίνι και η Λητώ μοιάζουν να ενηλικιώνονται σε έναν κόσμο σκληρά κι άδικα καμωμένο. Ο χρόνος, σαν τις νιφάδες του χιονιού, τους ξεγελά, ξεγλιστρά και χάνεται. Μαζί του κι αυτοί.

Πηγή: www.biblionet.gr
Επιμέλεια & επιλογή τίτλων: Νίκος Καζάζης

«Τα οκτώ πολυσέλιδα διηγήματα του βιβλίου μιλάνε για το παρελθόν της Βουλγαρίας, για τα Βαλκάνια, για τους πολέμους, για τους ανθρώπους που στέκονται απέναντι στην ιστορία, έρμαια αλλά και κομπάρσοι σε μια συνεχή αιματοχυσία. Ιστορίες για τον ξεριζωμό και τον παραλογισμό των συνόρων. Ιστορίες γι’ αυτούς που φεύγουν αλλά και γι’ αυτούς που επιλέγουν να μείνουν, γι’ αυτούς που ανήκουν ακόμα στο παρελθόν αλλά και ιστορίες μέσα στις ιστορίες για το πώς διαμορφώνονται πεποιθήσεις και ιδεολογίες, εθνικιστικοί φανατισμοί και πόλεμοι».

Άγης Αθανασιάδης,
Πηγή: http://librofilo.blogspot.com/2016/12/blog-post.html