CGS-Poetry on board
Κάθε εβδομάδα, ένα διαφορετικό ποίημα κοσμεί τους πίνακες του σχολείου. Σήμερα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, φιλοξενούμε ένα πολύ αγαπημένο ποίημα του Γιάννη Βαρβέρη.
Ο σπουδαίος ποιητής, μεταφραστής και κριτικός θεάτρου Γιάννης Βαρβέρης (1955-2011) δεν άφησε απλώς ένα πλούσιο έργο.
Αξιοποιώντας ζείδωρο χιούμορ και λεπταίσθητη ειρωνεία μπόρεσε να συνθέσει με την ποίησή του μια προσωπική μυθολογία αναμέτρησης με τις ιδέες του θανάτου, της μοναξιάς και της άτεγκτης φθοράς του χρόνου, και να σκιαγραφήσει το αναπότρεπτο της ανθρώπινης μοίρας με ποιητική αλήθεια.
Γιάννης Βαρβέρης
ποίημα
της
εβδομάδας
ΠΙΑΝΟ ΒΥΘΟΥ
Αυτές οι νότες
που σας στέλνω
με την άνωση
δεν έχουν πια κανένα
μα κανένα μουσικό ενδιαφέρον.
Απ’ τον καιρό του ναυαγίου
που αργά μας σώριασε τους δυο
ως κάτω στο βυθό
σαν βάρος έκπληκτο
το πιάνο του ολόφωτου υπερωκεανείου κι εγώ
έχουμε γίνει μάλλον μια διακόσμηση πυθμένος
μια υπόκωφη επίπλωση βυθού
ένα λουλούδι εξωτικό
ή ένα τεράστιο όστρακο
φωλιά ιπποκάμπων
διάδρομος ψαριών
που όλο απορούν
μπρος στην ασπρόμαυρη αυτή μνήμη
του παπιγιόν των πλήκτρων του κολάρου.
read more... Κι αν σε καμιά βαρκάδα σας Γι’ αυτό να μην ανησυχείτε. (Από τη συλλογή «Πιάνο βυθού», εκδ. Ύψιλον – συγκεντρωτική έκδοση «Γιάννης Βαρβέρης, Ποιήματα, τόμ. Α΄, 1975-1996», εκδ. Κέδρος) less..
διακρίνετε στην ήρεμη επιφάνεια
τρεις πέντε δέκα φυσαλίδες
σαν ντο και σολ και μι
μη φανταστείτε μουσική·
είναι λίγη σκουριά που όταν θυμάται
πιέζει κι ανεβαίνει.
Το πιάνο μου κι εγώ
είμαστ’ εδώ πολύ καλά
εκπνέοντας ίσως πότε πότε νότες άσχετες
αλλά μες στην ασφάλεια πλήρους ναυαγίου
και ιδίως
μακριά επιτέλους
από κάθε προοπτική πνιγμού.