CGS-Poetry on board
Κάθε εβδομάδα, ένα διαφορετικό ποίημα κοσμεί τους πίνακες του σχολείου.
Το ποίημα του Γιάννη Αντιόχου προέρχεται από την τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο «Αυτός ο κάτω ουρανός» (εκδ. Ίκαρος), η οποία βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 2020. Γραφή μοντερνιστική με μια εντυπωσιακή αίσθηση προσωδίας, που φωτίζει τον πεζολογικό χαρακτήρα του ποιήματος και πυκνώνει νόημα και συναίσθημα σε μια άρρηκτη ενότητα.
Γιάννης Αντιόχου
ποίημα
της
εβδομάδας
ΨΗΛΑΦΙΣΗ
Μ’ απελπίζει η ραγισμένη γλώσσα μου
γιατί σκαλώνει στους κοπτήρες των δοντιών
σταλάζοντας μικρές θρησκευτικές λέξεις
σαν διπλωμένα αμήν
Μ’ απελπίζει κι η σβησμένη μου νύχτα
μια σκοτεινή κάμαρα
δίχως άστρα και φεγγάρι
γεμάτη μιλιούνια μπλε στίγματα
συνέχοντας το σώμα του σκότους
Μικρός δίπλωνα τη γλώσσα μου
ξύνοντας τις πληγές του στόματος
– χαμένα νεογιλά δόντια –
κι αν τύχαινε βροχή
ξαπλωμένος δίπλα στο παράθυρο
κοιτούσα στα κεραμίδια
μην και κατρακυλήσει
το παιδικό μου δόντι
και φυτρώσει μες στη λάσπη
read more... Ύστερα έτριβα Μαμά, μ’ αγαπάς; Όμως άλλαξα δόντια Δεν είναι πως μεγάλωσα Κι εσύ Ας είμαι ειλικρινής∙ Ποτέ δεν σε κοίταξα στα μάτια∙ Κι αν είναι, Δάσκαλε (από την ποιητική συλλογή «Αυτός ο κάτω ουρανός», εκδ. Ίκαρος) less..
κι έτριβα τα μάτια μου
μπήγοντας
φωτεινά στίγματα
στο σώμα της νύχτας
γιατί τότε πίστευα
– αν και τα βράδια
ρωτούσα με επιμονή:
ξανά και ξανά
κι έμαθα να δαγκώνω τη σφαγή
και την αλήθεια
κατασπαράζοντας τα φίδια
που σύριζαν στο κεφάλι μου
Είναι πως δεν πιστεύω
Γι’ αυτό
κάθε βράδυ
μέσα στον σκοτεινό μου θάλαμο
– ένας άπιστος Θωμάς –
απλώνω τον δείκτη μου
μια λόγχη
στην πληγή σου
κάθε μέρα ξημερώνεις
και με συχωρείς
εκτός από άπιστος
είμαι και δειλός
γιατί τον Θεό τον ψηλαφείς
μα δεν τον αντικρίζεις
να με διδάξεις πάλι
κοίτα
μη με ξημερώσεις
άπιστο