CGS-Poetry on board
CGS – Poetry on board
Κάθε εβδομάδα, ένα διαφορετικό ποίημα κοσμεί τους πίνακες του σχολείου.
Η σύμπλευση του οικείου με την αίσθηση της απώλειας διαποτίζει και τα δύο ποιητικά βιβλία της Ελένης Κοσμά («Φιλιά στη γη», «Μες στον ψυχρό καιρό»), και απεικονίζει το δίπολο του ριζώματος και της φυγής που κατατρύχει κάθε άνθρωπο στην αναζήτηση της εσωτερικής του ταυτότητας.
Η αφηγηματικότητα που υφέρπει στην ποιητική της γλώσσα, από την άλλη πλευρά, καθρεφτίζει και τον μόνο τρόπο που έχει ο άνθρωπος για να οργανώνει τον κόσμο για τον εαυτό του: «οι ιστορίες», όπως έχει γράψει πολύ εύστοχα η Martha Nussbaum, «έχουν διαμορφώσει και εξακολουθούν να διαμορφώνουν τις επιθυμίες μας, κάνοντάς μας να προτιμάμε την κίνηση προς τα εμπρός παρά τη στάση, τον κίνδυνο παρά την αυτάρκεια, την ανθρώπινη μορφή του χρόνου παρά τη θεϊκή διαχρονικότητα… Είμαστε καταδικασμένοι ή τυχεροί που είμαστε απλώς ανθρώπινα όντα, όντα για τα οποία κάθε πολύτιμο πράγμα στη ζωή δεν διαχωρίζεται τόσο εύκολα από το φοβερό και τρομερό».
Οι ποιητικές συνθέσεις της Ελένης Κοσμά, χάρη στη δεξιότητά της να μετατρέπει την πρώτη ύλη σε τέχνη, εσωτερικεύουν αυτήν ακριβώς την πορεία του ανθρώπου που αναζητά την ψυχική του πατρίδα και ξέρει ότι η μοίρα του είναι να τη βρίσκει και να τη χάνει, να την αποζητά και να φεύγει μακριά της.
Ελένη Κοσμά
ποίημα
της
εβδομάδας
VIII
Ποιήματα και
άνθρωποι αδιακρίτως
σε έρημη γη.
*
Είσαι ένα ράφι στη βιβλιοθήκη μου όπως
την κοιτώ απ’ την καρέκλα μου δεξιά:
ράχες σκληρές, μαλακές, οπισθόφυλλα,
δώρα ασημένια ποιήματα∙ να ένας τρόπος
read more... να σε νιώθω κοντά. Ένα βιβλίο κι ακόμη ένα∙ άλλα μικρά, άλλα μεγάλα (λιγότερα) καλοδεμένα∙ από μι’ άλλη ζωή τα περισσότερα, καλά δεμένη κι αυτή, εάν θες τη γνώμη τη δική μου. Και τώρα που μείναμε μόνοι, τα βιβλία σου κι εγώ, λέω να κρυφτώ στο από κάτω ράφι∙ και μόλις νυχτώνει να ανεβαίνω, να σε κοιτώ, να σε σκεπάζω μ΄ ένα μαύρο απέραντο σεντόνι – που να μπαλώνει τη λαθραία μας μνήμη στα κενά. (Από τη συλλογή «Φιλιά στη γη», εκδ. Πόλις) less..