CGS-Poetry on board
Κάθε εβδομάδα, ένα διαφορετικό ποίημα κοσμεί τους πίνακες του σχολείου.
Ένα δείγμα της χαμηλόφωνης και στοχαστικής τρυφερότητας που διαποτίζει την τελευταία ποιητική συλλογή του Γιάννη Κοτσιφού.
Γιάννης Κοτσιφός
ποίημα
της
εβδομάδας
Ξανά
The darkest hour and your voice is new
Love is lost, lost is love
David Bowie
Δεν θα αγαπήσουμε ξανά, γκρινιάζει η Φιόνα, read more... (Γιάννης Κοτσιφός, Το μυθιστόρημα του δείπνου, εκδ. Κριτική) less..
Κι ας ξέρουμε από καιρό τις αναγκαίες λέξεις,
Δεν θα αγαπήσουμε στα ψέματα
Ούτε στ’ αλήθεια, αλλά κυρίως,
Δεν θα αγαπήσουμε με λίγη από την αδημονία
Εκείνου του απογεύματος που άγγιξα την επιφάνεια
του θρανίου σου
Όπως θα βύθιζα τα δάχτυλά μου στο νερό
ενός ρηχού ποταμιού
Κοιτάζοντας προς τα κει που με περίμενε η θάλασσα.
Δεν έχω ασφαλώς ιδέα πού γέρασε η Φιόνα
ή πού πέθανε
Κάπου στη Σκοτία ή όπου αλλού στον κόσμο
την οδήγησαν
Τα λόγια, οι χειρονομίες, τα νεύματα που όλοι
μετράμε κάθε πρωί
Βαδίζοντας κοινότοπα συντετριμμένοι
από την αγάπη
Κοιτάζω όμως απόψε τον λόφο στο Σεράγεβο
Έτσι όπως γέρνει ελαφρά πάνω απ’ την πόλη
Λες και γυρεύει στα νερά του ποταμού
Το τρέμισμα το ελάχιστα που γέννησαν
τα δάχτυλά της
Και σκέφτομαι πως όση ώρα θα βαδίζω
στη σκιά του
Αυτό το ποίημα θα γεμίζει άχρηστες διατυπώσεις.