Υπερωκεάνιο όπως εγώ

Μα τι γενναίο τίποτα τα χείλη σου – κι εγώ

που ‘θελα μόνο να αρθρώσουν τ’ όνομά μου

σα να κρατάνε τρία βότσαλα φυλακισμένα, εσύ

για μια στιγμή μονάχα

σκέψου νερά

σκοτάδια μέσα σου βουβά

κι άγνωστα κήτη να σαλεύουν

στο τέλος, σκέψου

θα μπορούσες να γίνεις υπερωκεάνιο

όπως εγώ

κι ας βυθιζόσουν αύτανδρη μετά

(όπως κι εγώ

το κάθε βράδυ βράδυ)

(από την ποιητική συλλογή «Πάντα βρέχει στο κεφάλι του σκύλου», εκδ. Πόλις