Ζωρζ Σαρή – Kanellos Cob: Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ, εκδ. Πατάκης
Ο θησαυρός της Βαγίας είναι ένα παιδικό μυθιστόρημα της Ζωρζ Σαρή που δεν χρειάζεται συστάσεις. Έχει αγαπηθεί για χρόνια από μικρούς (και λιγότερο μικρούς!) κι έχει διαβαστεί στην τάξη, ως παράλληλο ανάγνωσμα, στις μεγάλες τάξεις του δημοτικού.
Η υπόθεση είναι η παρακάτω:
«Μία παρέα παιδιών περνάει τις καλοκαιρινές της διακοπές στην Αίγινα. Εκεί τους επισκέπτεται μια οικογενειακή φίλη από τη Γαλλία, η οποία δουλεύει ως βοηθός ενός ψυχιάτρου στο Παρίσι. Αποστολή της να ανακαλύψει κάποια στοιχεία που επαναλαμβάνει ένας Γερμανός ασθενής, ο οποίος πάσχει από αμνησία μετά την έκρηξη μιας νάρκης που πάτησε στην Αίγινα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου… [Τα παιδιά] μαθαίνουν πως ο Γερμανός έχει κλέψει από την οικογένεια χρυσές λίρες. Έτσι αρχίζει η αναζήτηση ενός χαμένου θησαυρού, που οδηγεί τα παιδιά σε περιπέτειες…(Από το i-read i-teen)»
Είναι μια καλοκαιρινή περιπέτεια, ένα κυνήγι θησαυρού, που όμως δεν περιορίζεται σ’ αυτό: μιλάει και για τη φιλία, τη δικαιοσύνη, την ενοχή και την εξιλέωση. Σε κάνει ακόμα να γνωρίσεις και να αγαπήσεις την Αίγινα και την ιστορία της, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Καθώς η εικόνα παίρνει όλο και μεγαλύτερη θέση στη ζωή μας, τα graphic novels έχουν μπει για τα καλά στον χώρο της λογοτεχνίας. Βλέπουμε λοιπόν και πολλές διασκευές λογοτεχνικών έργων, διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα (π.χ. Άλκη Ζέη, Καρκαβίτσα κλπ), με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία.
Η περίπτωση του Θησαυρού της Βαγίας είναι μια από τις πολύ επιτυχημένες μεταφορές παιδικού μυθιστορήματος σε graphic novel. Με το που πιάνεις το βιβλίο στα χέρια σου, αισθάνεσαι πως είναι κάτι ξεχωριστό: κάθε βινιέτα είναι κι ένα έργο τέχνης, που θέλεις να το κοιτάς και να το ξανακοιτάς και ν’ ανιχνεύεις τις λεπτομέρειές του. Ο εξαιρετικός κομίστας Κανέλλος Cob δεν εικονογραφεί απλά, αλλά αποτυπώνει εξαιρετικά την εποχή, την Αίγινα, τις κινήσεις και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Ξεχωρίσαμε τις εικόνες όπου το παλιό λεωφορείο σκαρφαλώνει στους φιδωτούς δρόμους του νησιού, τα καρέ της πόλης της Αίγινας με τα νεοκλασικά σπίτια σε αρμονικά χρώματα, τα κάδρα του Παρισιού, τις σκηνές που αναφέρονται στο παρελθόν με τα χρώματα της σέπιας, τις νυχτερινές σκηνές, όπως κι αυτές μέσα στο εκκλησάκι της Επισκοπής…
Το κείμενο, ενώ αναγκαστικά βέβαια είναι πολύ πιο σύντομο από το αυθεντικό, δεν είναι ελλειπτικό. Βασίζεται στους διαλόγους, ενώ τον ρόλο της αφήγησης παίζει η εικόνα. Έτσι, ο αναγνώστης δεν δυσκολεύεται να παρακολουθήσει την υπόθεση, μέχρι την ευτυχή λύση του μυστηρίου.
Πιστεύουμε ότι διαβάζεται με ευχαρίστηση από μεγάλο δημοτικό μέχρι και ενήλικες.